Bugün annem ile beraber anneannemin annesini, yani büyük ninemi ziyarete gittik. Büyük ninem köyde yaşıyor. Çocukluğunu yaşadığı ve hatıralarının olduğu topraklardan ayrılmak istemiyor. Kendisi 90 yaşında, nur yüzlü, vücudu yaşlı ama kalbi sevgi dolu, ibadet genci bir insan.

Kapıdan girer girmez elini öptüm. Tebessüm ederek “Kızım gelmiş.” dedi. Yüzüme baktı. Dua etti. “Seni görünce aklıma çocukluk yıllarım geldi.” dedi. Ben de “Nine sizin zamanınızda çocukların nasıl oyuncakları vardı?” diye sordum. Büyük ninemin çocukluğu 1918’li yıllarda geçmişti. Bu yıllara ait hatıralarını anlatmaya başladı.

Yazının devamını Çamlıca Çocuk Dergisi 28. sayısından (Haziran 2018) okuyabilirsiniz.