Ayçiçeği diyor herkes bana. Hatta bir sürü isim veren var. Güneşçiçeği, Gündöndü, Günebakan… Ama ben en çok Günâşığı denmesini seviyorum.

Bu kadar çok isim verilmesinin sebebi malum. Güneşe ve aya benzediğim için Ayçiçeği ve Güneş çiçeği demişler. Gün boyu güneşe döndüğüm için de Günebakan ve Günaşığı.

Herkes merak eder neden bütün gün güneşe baktığımı. Ama kimse bilmez güneşe âşık olduğumu. Enerjimi ondan aldığımı. İşte o yüzden bütün gün güneş nereye giderse ben de başımı ona çeviririm. Akşam güneş gidince de çok
üzülür başımı önüme eğerim.

İnsanlar beni genellikle yağ üretmek ve çekirdeklerim için yetiştirirler. Bir de inekler daha çok süt yapsın diye yemlere koymak için.

Çiçeğim papatyaya benzediği için papatyagiller sınıfından bir bitkiyim. En çok Trakya bölgesinde yetişirim. Çünkü
buranın havası bana çok iyi gelir. Bol güneş alır. Mart ayında başlar benim serüvenim. Nisan ayında çıkarırım başımı topraktan. Yavaş yavaş büyür, Haziranda çiçek açarım. Eylül ve Ekim aylarında ise hasat ederler beni. Özellikle Haziran ve Temmuz aylarında tarlamda enfes manzara olur. Binlerce Günâşığı hep birlikte güneşe döneriz  yüzümüzü. İşte benim serüvenim de böyle.