Ben Affederim Ama Hücrelerim Affetmez

Bugün okuldan eve geldiğimde çok telaşlıydım. Annem telaşımı görünce bana seslendi.

“Hayırdır Kübracığım, neden bu kadar telaşlısın?” dedi.

“Öğretmenimiz çok önemli bir ödev verdi. O yüzden bu kadar heyecanlıyım anneciğim.” dedim.  Beni karşısına alıp:

“Anlat bakalım, ödevin neymiş?” dedi.

“Öğretmenimiz, zararlı alışkanlıklardan korunmamızda ailenin önemi, konulu bir ödev verdi: Ödev konusunda ailenizden yardım alabilirsiniz. Röportaj şeklinde de olabilir. Hikâye veya hatıra da yazabilirsiniz. Bu ödevi çok güzel hazırlamanızı istiyorum, dedi.”

“Tamam, akşam baban gelince hep beraber konuşuruz.”

Akşam babam geldiğinde ödev konusunu babama da anlattım. Ve ondan da yardım istedim.

“Bu konu çok önemli, bunu aile toplantısı şeklinde yapalım. Ve yaşadığımız tecrübelerle sana yardımcı olalım.” dedi babam.

Babamın böyle demesine çok sevinmiştim. Akşam hepimiz toplandık. Ben elime not defterimi ve kalemimi aldım. İlk olarak babam abime sordu.

“Mustafa, zararlı alışkanlık denince aklına ilk olarak ne geliyor.”

“Sigara” dedi ağabeyim.

“Sigara alışkanlığı çoğunlukla belli bir yaşta başlıyor. Ödev için bence bu konuyu işleyebiliriz.” dedi annem. Abim atıldı:

“İyi de bizim evde sigara içen yok ki!”

“Daha güzel değil mi? Zaten öğretmen zararlı alışkanlıklardan korunma konusunu ödev olarak vermiş. Biz de bu zararlı alışkanlıktan nasıl korunduğumuzu anlatacağız.” dedi babam. Annem:

“İsterseniz önce ben anlatayım. Bizim ailede sigara içen olmadığı için bende sigaraya karşı özenti oluşmadı. Bir de ailem, beni bunun gibi kötü alışkanlıklardan uzak tutmak için uyarıyordu.” dedi.

Yazının devamını Çamlıca Çocuk Dergisi 26. sayısından (Nisan 2018) okuyabilirsiniz.

 

Bir yanıt yazın